Profeten Sakarja 1

1  I den åttande månaden i andre styringsåret åt Darius kom Herrens ord til profeten Sakarias, son åt Berekias, son åt Iddo, og det lydde so:

2  Ofseleg harm var Herren på federne dykkar.

3  Seg difor no til dei: So segjer Herren, allhers Gud: Vend um til meg, segjer Herren, allhers Gud, so skal eg venda um til dykk, segjer Herren, allhers Gud.

4  Ver ikkje like federne dykkar, som dei fyrre profetane varsla med sovorne ord: So segjer Herren, allhers Gud: Vend då um frå dei vonde vegane dykkar og dei vonde gjerningane dykkar! Men dei høyrde ikkje og vyrde meg ikkje, segjer Herren.

5  Federne dykkar, kvar er dei? Og profetane, kann dei leva til æveleg tid?

6  Men mine ord og mine rådgjerder, som eg baud profetane, tenarane mine, å forkynna, råka dei ikkje federne dykkar, so dei venda um og sa: Som Herren, allhers Gud, hadde sett seg fyre å gjera med oss etter våre vegar og våre gjerningar, so hev han gjort med oss?

7  Den fire og tjugande dagen i ellevte månaden - det er månaden sebat - i andre styringsåret åt Darius, kom Herrens ord til profeten Sakarias, son åt Berekias, son åt Iddo, og det lydde so:

8  Ei syn hadde eg um natti: Eg såg ein mann som reid på ein raud hest; han stod still millom myrtetrei i dalbotnen, og attanfor han stod raude, blakke og kvite hestar.

9  Då spurde eg: Kva er dette, herre? Og engelen som tala med meg, svara: Eg skal syna deg kva dette er.

10  Mannen millom myrtetrei tok då til ords og sa: Dette er dei som Herren hev sendt ut til å fara ikring på jordi.

11  Og dei svara Herrens engel, som stod millom myrtetrei: Me hev fare ikring på jordi, og me hev set at heile jordi kviler i fred og ro.

12  Då tok Herrens engel til ords og sa: Herre, allhers Gud! Kor lenge skal det drygja fyrr du gjer miskunn mot Jerusalem og byane i Juda, som du hev harmast på no i sytti år?

13  Herren svara då engelen som tala med meg, med gode og trøystande ord.

14  Og engelen som tala med meg, sa til meg: Dette skal du forkynna: So segjer Herren, allhers Gud: Eg er brennande ihuga for Jerusalem og Sion,

15  og ovleg vreid er eg på dei sjølvtrygge heidning-folki; for eg var berre litegrand vreid, men dei auka ulukka.

16  Difor segjer Herren so: Eg vender meg atter til Jerusalem med miskunn. Huset mitt skal verta bygt der, segjer Herren, allhers Gud, og mælesnor skal verta spana ut yver Jerusalem.

17  Framleides skal du forkynna: So segjer Herren, allhers Gud: Endå ein gong skal byane mine fløyma yver av det som godt er, endå skal Herren trøysta Sion, endå ein gong velja ut Jerusalem.