Salmenes bok 56

1  Til songmeisteren, etter "Den mållause duva langt burte"*; av David; ein miktam då filistarane tok han i Gat**.

2  Ver meg nådig, Gud! for menneske vil sluka meg; heile dagen trengjer dei meg med strid.

3  Mine fiendar freistar å sluka meg heile dagen; for mange er dei som i stormod strider imot meg.

4  Den dagen då eg ottast, set eg mi lit til deg.

5  Ved Gud prisar eg hans ord; til Gud set eg lit, eg ottast ikkje; kva skulde kjøt kunna gjera meg?

6  Heile dagen rengjer dei mine ord; alle deira tankar er imot meg til det som vondt er.

7  Dei slær seg saman, dei lurer, dei vaktar på mine steg, av di dei trår etter livet mitt.

8  Skulde dei med sin vondskap koma seg undan? Gud, støyt folkeslag ned i vreide!

9  Du hev talt kor ofte eg hev fare på flukt; mine tåror er gøymde i di flaska; stend dei ikkje i di bok?

10  Då skal mine fiendar venda attende, den dagen eg ropar; det veit eg at Gud er med meg.

11  Ved Gud prisar eg ordet; ved Herren prisar eg ordet.

12  Til Gud set eg lit, eg ottast ikkje; kva kann eit menneske gjera meg?

13  Gud, eg hev lovnader på meg til deg; eg vil løysa dei med takkoffer til deg.

14  For du hev berga mi sjel frå dauden, ja mine føter frå fall, so eg kann ferdast for Guds åsyn i ljoset åt dei levande.