Fjerde Mosebok 24
1 Då Bileam såg at det var Herrens vilje at han skulde velsigna Israel, gjekk han ikkje burt og søkte teikn, som han fyrr hadde gjort; han vende andletet mot øydemarki
2 og såg utyver, til han fekk auga på Israels-ættene, som låg der sida um sida. Då kom Guds ande yver han,
3 og han kvad: So segjer Bileam, Beors son, so segjer mannen med augo att*,
4 so segjer han som høyrer ord i frå Gud, som ser syner frå den Allmektige, sigen ned med opna augo:
5 Kor fagre tjeldi dine er, Jakob, dine bustader, Israel!
6 Som vide bekkedalar, som hagar attmed ei å, som aloëtre Herren hev planta, som sedrar attmed vatnet!
7 Det strøymer vatn or spanni hans, og ætti hans bur attmed mykje vatn. Større enn Agag* skal kongen hans vera og upphøgt hans kongerike.
8 Gud førde han ut or Egyptar-land; styrke hev han som ein villukse; han skal eta upp heidningfolki som er hans fiendar, og knasa beini deira og skyta dei sund med pilene sine.
9 Han legg seg ned, han kviler som ei løva, ei løvemor; kven vågar å vekkja han? Velsigna vere den som velsignar deg, og forbanna den som bannar deg!
10 Då vart Bileam brennande harm på Bileam; han slo i hop hendene og sa til han: Eg kalla deg hit so du skulde banna uvenene mine, og no hev du velsigna dei tri gonger!
11 Far no heim med deg so fort du kann! Eg hadde tenkt å visa deg æra, men du ser Herren hev meinka deg den.
12 Bileam svara: Sa eg det ikkje straks til dei mennene du sende til meg:
13 Um Balak gav meg huset sitt fullt av sylv og gull, so kunde eg ikkje brjota Herrens bod og gjera noko etter min eigen hug, anten godt eller vondt; berre det Herren vil, kann eg tala.
14 No fer eg heim att til folket mitt, men fyrst vil eg varsla deg kva dette folket kjem til å gjera men ditt folk i komande dagar*.
15 So tok han til å kveda og sa: So segjer Bileam, Beors son, so segjer mannen med augo att*,
16 so segjer han som høyrer ifrå Gud, og som får vita det den høgste veit, han som ser syner frå den Allmektige, sigen ned med opna augo:
17 Eg ser han, men ikkje no, eg skodar han, men ikkje nær; ei stjerna stig upp or Jakob, ein kongsstav lyfter seg frå Israel; han knasar Moabs tunnvangar og øyder ufredsætti ut.
18 Edom vert eigedomen hans, og Se'ir, fiendelandet, slær han under seg; stort velde vinn Israel.
19 Frå Jakob kjem den som skal råda; han rydjer ut or byane dei som hev berga seg dit.
20 So såg han amalekitane. Då tok han til å kveda og sa: Fyrst millom heidningfolki er Amalek; men ein gong gjekk han til grunns.
21 Og han såg kenitane og kvad: Din bustad er so fast er borg, på nuten hev du bygt ditt reir;
22 men endå vert Ka'in* øydelagt når Assur fører deg av stad.
23 So tok han til å kveda att og sa: Ai, ei, kven fær vel leva då, når Gud let dette ganga fram?
24 Skip kjem frå Kittim-leidi*; dei døyver Assur, og dei døyver Eber; men han** og gjeng til grunns.
25 So gjorde Bileam seg reidug og for heim att, og Balak tok og på si leid.