Matteus' evangelium 13

1  Same dagen gjekk Jesus ut og sette seg nedmed sjøen.

2  Då samla det seg so mykje folk ikring han at han laut ganga ut i ein båt og setja seg der, og heile folkemengdi stod på strandi.

3  Då sa han dei mangt og mykje i likningar og tok so til ords: Ein såmann gjekk ut og skulde så,

4  og då han sådde, fall noko av kornet frammed vegen, og fuglane kom og åt det upp.

5  Noko fall på steingrunn; der hadde det ikkje mykje jord, og det rann snøgt upp, av di der var so grunt,

6  men då soli steig, skein det av; for det hadde ikkje rot.

7  Noko fall millom klunger, og klungeren voks upp og kjøvde det.

8  Noko fall i god jord og gav grøda, sumt hundrad foll, og sumt seksti foll, og sumt tretti foll.

9  Høyr etter, kvar som øyro hev!

10  Læresveinane kom og sa til han: Kvi talar du til dei i likningar?

11  Då svara han: De fær vita løyndomane i himmelriket, men det gjer ikkje dei.

12  For den som hev, han skal få, so han hev nøgdi; men den som inkje hev, skal missa endå det som han hev.

13  Difor talar eg til dei i likningar; for um dei ser, so ser dei ikkje, og um dei høyrer, so høyrer dei ikkje og skynar ikkje.

14  På dei vert det sanna det som Esaias spådde: Ja, høyra skal de nok, men ikkje håtta, sjå skal de nok, men ikkje skilja.

15  For hjarta i dette folket er hardt; tungt høyrer dei med øyro, og augo let dei att, so dei ikkje skal sjå med augo og høyra med øyro og skyna med hjarta og venda um, so eg kunde få lækja dei.

16  Men sæle dykkar augo som ser, og dykkar øyro som høyrer!

17  For det segjer eg dykk for sant: Mange profetar og rettferdige stunda etter å sjå det som de ser, og fekk ikkje sjå det, og høyra det som de høyrer, og fekk ikkje høyra det.

18  So høyr no de likningi um såmannen:

19  Kvar gong nokon høyrer ordet um riket og ikkje skynar det, so kjem den vonde og stel burt det som er sått i hjarta hans; det er det kornet som var sått frammed vegen.

20  Det som var sått på steingrunn, det er den som høyrer ordet og straks tek imot det med gleda,

21  men han hev ikkje rot i seg, og held ikkje ut langt belet; kjem han i naud eller fåre for ordet skuld, so leidest han snart og fell ifrå.

22  Det som var sått millom klunger, det er den som høyrer ordet, men suti for det timelege og den svikalle rikdomen kjøver ordet, so det ikkje ber frukt.

23  Det som var sått i god jord, det er dei som høyrer ordet og skynar det; dei er det som gjev grøda; ein gjev hundrad foll, og ein seksti foll, og ein tretti foll.

24  So sette han fram ei onnor likning og sa: Himmelriket kann liknast med ein mann som hadde sått godt frø i åkeren sin;

25  men medan folket sov, kom uvenen hans og sådde svimling* millom kveiten, og gjekk sin veg.

26  Då no åkeren voks upp og skaut aks, so kom svimlingen og til synes.

27  Då gjekk sveinane til husbonden og sa: Herre, sådde du ikkje godt frø i åkeren din? Kvar kjem då ugraset frå?

28  Det hev ein uven gjort, svara han. Vil du me skal ganga og rykkja det upp? segjer dei.

29  Nei, sa han, for då kunde de koma til å riva upp kveiten og med det same.

30  Lat båe veksa med einannan til hausten, og når skurdonni kjem, vil eg segja til skjerarane: Sanka fyrst svimlingen saman og bunta han i hop til å brennast, men hav kveiten inn i løda mi!

31  So sette han fram ei likning til og sa: Himmelriket er likt eit senapskorn som ein mann tok og sette i hagen sin.

32  Det er mindre enn alle andre frøkorn; men når det hev vakse upp, er det større enn alle hagevokstrar og vert eit heilt tre, so fuglane i lufti kjem og byggjer reir i greinene på det.

33  So sa han dei ei onnor likning: Himmelriket er likt ein surdeig som ei kona tok og gøymde i tri skjeppor mjøl, til alt mjølet var syrt.

34  Alt dette tala Jesus til folket i likningar, og utan likningar tala han aldri til dei,

35  so det skulde sannast det som er tala gjenom profeten, når han segjer: Med likningar vil eg lata upp min munn, og segja fram det som var løynt frå verdi vart grunnlagd.

36  So bad han farvel med folket og gjekk inn att. Då kom læresveinane til han og sa: Tyd ut for oss likningi um svimlingen i åkeren!

37  Han svara: Den som sår det gode frøet, er Menneskesonen;

38  åkeren er verdi; det gode frøet er dei som eig heime i riket, og svimlingen dei som høyrer den vonde til;

39  uvenen som sådde svimlingen, er djevelen; hausten er endelykti på verdi, og skurdfolket er englane.

40  Liksom no svimlingen vert sanka i hop og uppbrend, soleis skal det ganga til når det vert ende på verdi:

41  Menneskesonen skal senda ut englane sine, og dei skal sanka ut or riket hans alt som skjemmer ut, og alle som gjer urett,

42  og kasta dei i den gloande omnen, der dei græt og skjer tenner.

43  Då skal dei rettferdige skina som soli i riket åt Far sin. Høyr etter, kvar som øyro hev!

44  Himmelriket er likt ein skatt som var nedgraven i ein åker. Den skatten var det ein mann som fann; han grov han ned att, og glad som han var, gjekk han burt og selde alt det han hadde, og kjøpte åkeren.

45  Sameleis er himmelriket likt ein kjøpmann som leita etter vene perlor.

46  Då han so fann ei som var ovgild, gjekk han av og gjorde alt han åtte i pengar, og kjøpte den perla.

47  Sameleis er himmelriket likt ei not som dei kastar i sjøen og fangar alle slag fisk i;

48  når ho er full, dreg dei henne upp på strandi, og so set dei seg ned og sankar den gode fisken i koppar, men den som ikkje duger, kastar dei ut.

49  Soleis skal det ganga til når det vert ende på verdi. Då skal englane fara ut og skilja dei vonde frå dei rettferdige

50  og kasta dei vonde i den gloande omnen, der dei græt og skjer tenner.

51  Skjøna de alt dette? Dei svarar: Ja.

52  Det er godt, sa han; for ein lærar som hev gjenge himmelriksskulen, er lik ein husbond som hentar fram både nytt og gamalt av det han hev gøymt.

53  Då Jesus hadde sagt dei alle desse likningane, for han burt att.

54  So kom han til heimstaden sin og lærde dei i synagoga deira, so dei vart reint upp i under og sa: Kvar hev han fenge slik visdom frå og slike underfulle krafter?

55  Er ikkje dette timbremannssonen? Heiter ikkje mor hans Maria, og brørne hans Jakob og Josef og Simon og Judas?

56  Og systerne hans, bur dei ikkje alle her i grendi? Kvar hev so han fenge alt det frå?

57  Og dei stygdest ved han. Men Jesus sa til dei: Ein profet er ikkje vanvyrd utan i si eige grend og i si eigi ætt.

58  Og han gjorde ikkje mange under der, for di dei var so vantrune.