Brevet til Hebreerne 5

1  For kvar øvsteprest vert teken bland menneske og vert innsett til for menneske til tenesta for Gud, til å bera fram gåvor og slaktoffer for synder,

2  som ein sovoren som kann vera linnhjarta mot dei vankunnige og villfarande, av di han sjølv ligg under vesaldom,

3  og for den skuld lyt han bera fram syndoffer som for folket, so og for seg sjølv.

4  Og ingen tek seg sjølv den æra, men den som vert kalla av Gud, liksom Aron.

5  So hev ikkje Kristus heller teke seg den æra å verta øvsteprest, men han som sa til han: Du er Son min, eg hev født deg i dag.

6  Liksom han og segjer ein annan stad: Du er prest til æveleg tid etter Melkisedeks vis.

7  Og han hev i sitt kjøts dagar med sterkt rop og tåror bore fram bøner og naudbeding til han som kunde frelsa han frå dauden, og vart bønhøyrd for sin gudlegdom,

8  og soleis lærde han, endå han var Son, lydnad av det han leid;

9  og då han var fullenda, vart han upphav til æveleg frelsa for alle som lyder han,

10  med di Gud kalla han øvsteprest etter Melkisedeks vis.

11  Um dette hev me mykje å segja, som og er vandt å leggja ut, etter di de hev vorte seinføre til å høyra.

12  For endå de etter tidi skulde vore lærarar, treng de atter atter til at ein lærer dykk kva som er dei fyrste grunnar i Guds ord, og de hev vorte slike som treng til mjølk og ikkje fast føda.

13  For kvar den som fær mjølk, er urøynd i rettferds ord; for han er eit barn.

14  Men fast føda er for vaksne, for dei som ved tame hev tilvande sansar til å skilja millom godt og vondt.