Profeten Esekiel 13

1  Herren ord kom til meg, og det lydde so;

2  Menneskeson! Spå mot profetane i Israel, som fer med spåing, og seg til dei som spår etter sitt eige hjarta; Høyr Herrens ord!

3  So segjer Herren, Israels Gud: Usæla yver profetane, dei dårar, som fylgjer si eiga ånd og syner som dei ikkje hev set!

4  Som revar millom ruinar er dine profetar, Israel!

5  De hev ikkje stige upp i murrivone og ikkje bygt nokon mur kring Israels-lyden, so dei kunde standa seg i striden på Herrens dag.

6  Synene deira var fåfengd, og spådomane deira lygn, dei som segjer: So segjer Herren, endå Herren ikkje hev sendt dei, og som vonar at dei skal vera sannspådde lik vel.

7  Er det ikkje fåfengelege syner de hev set, og ljugar-spåing de hev fare med? De segjer: So segjer Herren, enda eg ikkje hev tale.

8  Difor segjer Herren, Israels Gud, so: For di de talar fåfengd og ser lygn, sjå, difor vil eg koma yver dykk, segjer Herren, Israels Gud.

9  Mi hand skal vera mot dei profetane som ser fåfengd og fer med ljugarspåing; i mitt folks råd skal dei ikkje vera, og i boki åt Israels-lyden skal dei ikkje verta skrivne, og til Israels land skal dei ikkje koma; og de skal sanna at eg er Herren, Israels Gud,

10  for di, ja for di dei hev forvilla mitt folk og sagt: Fred! - endå det ingen fred er. Når folket byggjer ein murvegg, sjå, so stryk dei han med kalk.

11  Seg til kalk-strjukarane at han vil ramla ned; det kjem eit skvalande støyteregn, og haglsteinar skal falla, og ei stormflaga skal koma kastande.

12  Når so veggen er nedramla, vil dei då ikkje spyrja dykk: Kvar vart det av kalken som de strauk han med?

13  Difor segjer Herren, Israels Gud, so: Ja, i min harm let eg ei stormflaga koma kastande, og i min vreide let eg eit skvalande støytregn koma og i min harm haglsteinar, so alt i hop vert øydelagt.

14  Og eg vil riva ned veggen som de strauk med kalk, og velta han til jordi, so grunnvollane vert berrlagde; når byen* ramlar i røys, skal de setja til der inne, og de skal sanna at eg er Herren

15  Eg vil renna ut all min harm på veggen og på dei som strauk han med kalk, og so vil eg segja til dykk: Burte er både veggen og dei som strauk på han,

16  profetane i Israel, som spådde um Jerusalem og såg fredssyner åt det, endå det ingen fred er, segjer Herren, Israels Gud.

17  Og du menneskeson! Vend andletet mot ditt folks døtter, som spår etter sitt eige hjarta, og spå imot dei

18  og seg: So segjer Herren, Israels Gud: Usæle dei som saumar bindsel åt alle leder på hendene mine og lagar hettor åt hovudet på folk etter som kvar og ein er høg til, so dei kann fanga sjeler! Mitt folks sjeler fangar de, og dykkar eigne sjeler held de i live.

19  Og de vanhelgar meg hjå mitt folk for nokre korn-nevar og brød-molar - til å drepa sjeler som ikkje skulde leva, med di de lyder på lygn.

20  Difor segjer Herren, Israels gud, so: Sjå, eg vil få tak i bindsli dykkar som de fangar sjelene med liksom fuglar, og riva dei av armane dykkar, og sjelene som de fangar, dei vil eg løysa og sleppa liksom fuglar.

21  Og eg vil riva sund hettone dykkar og berga mitt folk utor hendene dykkar, so dei aldri meir skal vera veidefang i dykkar hender, og de skal sanna at eg er Herren.

22  For di de med lygn fær rettferdige manns hjarta til å vanmodast, endå eg ikkje hev valda han sorg, og gjer gudlaus manns hender sterke, so han ikkje vender um frå sin vonde veg, og eg kann lata han få leva

23  difor skal di ikkje lenger hava fåfengelege syner eller fara med falske spådomar, og eg vil berga mitt folk utor hendene dykkar, og de skal sanna at eg er Herren.