«  Forrige kapittel   |   Velg et kapittel   |   Neste kapittel  »

Første Samuelsbok 4

1  Samuels ord nådde yver heile Israel, og Israel drog ut til strid mot filistarane; dei lægra seg ved Eben-Eser, og filistarane lægra seg i Afek.

2  So fylkte filistarane heren sin mot Israel, og striden breidde seg utyver; då tapte Israel for filistarane, og filistarane felte på sjølve slagmarki um lag fire tusund mann.

3  Då no folket kom att til lægret, sa styresmennene i Israel: Kvifor hev Herren late filistarane vinna på oss i dag? Lat oss henta Herrens paktkista hit frå Silo, so ho kann koma og vera millom oss og berga oss frå fiendane våre!

4  So sende folket bod til Silo, og derifrå kom dei med paktkista åt Herren, allhers Gud, han som tronar yver kjerubane; båe Eli-sønene, Hofni og Pinehas, var og med; dei fylgde Guds paktkista.

5  Med det same Herrens paktkista kom til lægret, sette heile Israel i so sterkt eit glederop at jordi dunde.

6  Filistarane høyrde ljomen av glederopet og sa: Kva tyder dette høge glederopet i hebrearlægret? Men då dei fekk vita at Herrens kista var komi til lægret,

7  vart dei redde; for dei tenkte: Gud er komen til lægret. Og dei sa: Usæle me! Sovore hev aldri hendt fyrr.

8  Usæle me! Kven skal frelsa oss frå desse veldige gudane? Dette er dei same gudane som sende allslags plagor yver egyptarane i øydemarki.

9  Men tak mot til dykk, filistarar, og ver karar, so ikkje de skal ljota træla for hebrearane, liksom dei hev træla for dykk! Ver no karar og gakk på!

10  So gjekk filistarane på, og Israels-mennene tapte og rømde kvar til sitt tjeld. Mannefallet vart fælande stort; det fall tretti tusund mann fotfolk av Israels-heren.

11  Guds kista vart teki, og båe Eli-sønene, Hofni og Pinehas, let livet.

12  Ein mann av Benjamins-ætti sprang av stad frå slagmarki og kom same dagen til Silo med sundrivne klæde og mold på hovudet.

13  I det belet han kom, sat Eli på stolen sin attmed vegen og stirde burtetter; for hjarta hans var fullt av otte for Guds kista. Då no mannen kom inn i byen med tidendi si, sette heile byen i og skreik og jamra.

14  Eli høyrde ljomen av skriket og spurde: Kva er dette for ståk? Då skunda mannen seg burt til Eli og bar fram tidendi åt han.

15  Eli var då åtte og nitti år gamal og starblind; han var ikkje god til å skilja.

16  Som no mannen sa: Det er eg som kjem frå slagmarki; eg rømde frå slagmarki i dag, so spurde Eli: Korleis hev det gjenge då, guten min?

17  Han som kom med tidendi, svara: Israel rømde for filistarane, og det vart eit stort mannefall millom folket; båe sønene dine, Hofni og Pinehas, hev og late livet, og Guds kista er teki.

18  Med det same han nemnde Guds kista, datt Eli attlenges ned av stolen han sat i attmed porten, og braut halsbeinet, so han døydde; for han var ein gamal og svær mann. Han hadde styrt Israel i fyrti år.

19  Verdotter hans, kona åt Pinehas, var med barn og gjekk på fallande fot. Med det same ho fekk høyra tidendi at Guds kista vart teki, og at verfaren og mannen hennar hadde mist livet, seig ho i kne og fødde; for ridene kom brått yver henne.

20  Då ho var mest inni dauden, sa kvinnone som stod uppyver henne: Syt ikkje; du hev fenge ein son! Men ho svara ikkje og akta ikkje på det.

21  Ho kalla guten Ikabod* og sa: Kvorven er herlegdomen frå Israel - ho kom i hug Guds kista som var teki, og verfaren og mannen sin.

22  Ho sa: Kvorven er herlegdomen frå Israel; for Guds kista er teki.

«  Forrige kapittel   |   Velg et kapittel   |   Neste kapittel  »
“Herren Jesu nåde vere med dykk!” — Paulus' første brev til Korinterne 16:23