Ψαλμοί 57

1 <<Εις τον πρωτον μουσικον, επι Αλτασχεθ, Μικταμ του Δαβιδ, οτε εφευγεν απο προσωπου του Σαουλ εις το σπηλαιον.>> Ελεησον με, ω Θεε, ελεησον με· διοτι επι σε πεποιθεν η ψυχη μου, και επι την σκιαν των πτερυγων σου θελω ελπιζει, εωσου παρελθωσιν αι συμφοραι.

2 Θελω κραζει προς τον Θεον τον Υψιστον, προς τον Θεον τον ευοδουντα τα παντα δι' εμε.

3 Θελει εξαποστειλει εξ ουρανου και θελει με σωσει· θελει καταστησει ονειδος τον χασκοντα να με καταπιη· Διαψαλμα· ο Θεος θελει εξαποστειλει το ελεος αυτου και την αληθειαν αυτου.

4 Η ψυχη μου ειναι μεταξυ λεοντων· κοιτομαι μεταξυ φλογερων ανθρωπων, των οποιων οι οδοντες ειναι λογχαι και βελη και η γλωσσα αυτων ξιφος οξυ.

5 Υψωθητι, Θεε, επι τους ουρανους· η δοξα σου ας ηναι εφ' ολην την γην.

6 Παγιδα ητοιμασαν εις τα βηματα μου· η ψυχη μου εκινδυνευε να πεση· εσκαψαν εμπροσθεν μου λακκον, ενεπεσαν εις αυτον. Διαψαλμα.

7 Ετοιμη ειναι η καρδια μου, Θεε, ετοιμη ειναι η καρδια μου· θελω ψαλλει και ψαλμωδει.

8 Εξεγερθητι, δοξα μου· εξεγερθητι, ψαλτηριον και κιθαρα· θελω εξεγερθη το πρωι.

9 Θελω σε επαινεσει, Κυριε, μεταξυ λαων· θελω ψαλμωδει εις σε μεταξυ εθνων.

10 Διοτι εμεγαλυνθη εως των ουρανων το ελεος σου, και εως των νεφελων η αληθεια σου.

11 Υψωθητι, Θεε, επι τους ουρανους· η δοξα σου ας ηναι εφ' ολην την γην.