Ψαλμοί 137

1 Επι των ποταμων Βαβυλωνος, εκει εκαθισαμεν και εκλαυσαμεν, οτε ενεθυμηθημεν την Σιων.

2 Επι τας ιτεας εν μεσω αυτης εκρεμασαμεν τας κιθαρας ημων.

3 Διοτι οι αιχμαλωτισαντες ημας εκει εζητησαν παρ' ημων λογους ασματων· και οι ερημωσαντες ημας υμνον, λεγοντες, Ψαλατε εις ημας εκ των ωδων της Σιων.

4 Πως να ψαλωμεν την ωδην του Κυριου επι ξενης γης;

5 Εαν σε λησμονησω, Ιερουσαλημ, ας λησμονηση η δεξια μου

6 Ας κολληθη η γλωσσα μου εις τον ουρανισκον μου, εαν δεν σε ενθυμωμαι· εαν δεν προταξω την Ιερουσαλημ εις την αρχην της ευφροσυνης μου

7 Μνησθητι, Κυριε, των υιων Εδωμ, οιτινες την ημεραν της Ιερουσαλημ ελεγον, Κατεδαφισατε, κατεδαφισατε αυτην εως των θεμελιων αυτης.

8 Θυγατηρ Βαβυλωνος, η μελλουσα να ερημωθης, μακαριος οστις σοι ανταποδωση την ανταμοιβην των οσα επραξας εις ημας

9 Μακαριος οστις πιαση και ριψη τα νηπια σου επι την πετραν