Ψαλμοί 130

1  <<Ωιδη των Αναβαθμων.>> Εκ βαθεων εκραξα προς σε, Κυριε.

2  Κυριε, εισακουσον της φωνης μου· ας ηναι τα ωτα σου προσεκτικα εις την φωνην των δεησεων μου.

3  Εαν, Κυριε, παρατηρησης ανομιας, Κυριε, τις θελει δυνηθη να σταθη;

4  Παρα σοι ομως ειναι συγχωρησις, δια να σε φοβωνται.

5  Προσεμεινα τον Κυριον, προσεμεινεν η ψυχη μου, και ηλπισα επι τον λογον αυτου.

6  Η ψυχη μου προσμενει τον Κυριον, μαλλον παρα τους προσμενοντας την αυγην, ναι, τους προσμενοντας την αυγην.

7  Ας ελπιζη ο Ισραηλ επι τον Κυριον· διοτι παρα τω Κυριω ειναι ελεος, και λυτρωσις πολλη παρ' αυτω·

8  και αυτος θελει λυτρωσει τον Ισραηλ απο πασων των ανομιων αυτου.